Toplumlarda kadın bireyleri düşünerek, kadın bireylerin toplumsal hayattaki konumlarına dair üretilen politikalar bulunmaktadır. Bu politikalardan cinsiyet körü ve cinsiyet tarafsız politikalar olarak ikiye ayrılırlar. Cinsiyet tarafsız politikalar, kadın- erkek bireyin toplumsal yaşamda her daim eşitliğini savunan bir politikadır. Cinsiyet körü politikalara göre, kadın ve erkek bireyler her zaman eşit olmamaktadır. Cinsiyet tarafsız politikanın savunduğu düşünce he daim geçerli olmamaktadır. Cinsiyet körü politika kadın bireyin özellikle kent yaşamında dolaylı yollardan görmezden gelindiğini söylemektedir. Cinsiyet körü politikaya göre toplumda var olan kadın ve erkek cinsiyetlerinin karşılaştıkları eşitsizler doğrultusunda, toplumda olumlu ayrımcılık düzenlemeleri yapılmalıdır. Cinsiyet körü politikalar bu düzenlemeleri yaparken erkek bireyi dezavantajlı konuma düşürmemeye, kadın bireylerinde bulundukları konumu iyileştirmeye çalışır. Bireylerin benzer sorunlarla karşılaşabileceklerini, kadın ve erkek bireylerin benzer durumlardan benzer şekilde etkilenebileceğini düşünen bir politikadır. Ancak bizim toplumumuzda, bu düşünce bu şekilde gelişmemektedir. Çünkü içinde yaşadığımız Türk toplumunda ataerkil bir yapı söz konusudur. Ataerkil yapı, erkek bireyin söz söyleme ve eylemlerde üstünlüğünü kabul etmiş kadın bireyi, erkek bireyin gerisinde görmüş bir yapıdır. Toplumumuzun kadına ve atfettiği roller bireyler doğdukları an itibariyle onları şekillendirmeye başlar ve bireyler hayata veda edene kadar onları etkiler.
Cinsiyet körü politika, günümüzün modernleştiği bu dönemlerde artık kadın ve erkek bireyin eşit imkânlardan yararlanması gerektiğini ve eşit eğitim imkânlarına sahip olmalarını gerektiğini savunur. Ancak örneğin; kent yaşamı düzenlemeleri erkek bireylere göre yapmıştır. Şehirlerde günümüz de bazı sokakların ışıklandırmaları yoktur. Ve kadın bireyler o sokaklardan yürürken kendilerini huzursuz hissederler ve güvende olmadıklarını düşünerek yürürler. Kentler veya kentleşme sürecinde olan bir çok durumda uygulanan ışıklandırma sistemleri erkeklere göre yapılmaktadır. Çünkü toplumlarda var olan algı kadın bireylerin, geceleri sokaklarda olmaması yönündedir. Toplumun bu algısı nedeniyle ışıklandırma sistemi erkek bireyler temele alarak düzenlenmiştir.
Örneğin, günümüzde özel sektörlerin çalışma saatleri ve çalışma günleri de erkek bireyler temele alınarak düzenlenmiştir. Kadın bireyler de çalışma hayatında bunu sorgulamayarak çalışmaya devam etmektedirler. Burada da görüldüğü üzere cinsiyetler üzerinde uygulanan politikalar erkek temelli olmuştur. Oysa ki kadın bireyin çalışma hayatı dışında, kendi özel hayatında sahip olduğu anne ve eş kimlikleri de bulunmaktadır. Kadın bireyler hem çalışma saatlerinin uzunluğundan ve günlerinden dolayı kendi özel yaşantısına daha az zaman ayırır hale gelmektedir.
- SANCAR, Y. A. Ü. Ö. S. (2009). Türkiye’de Feminizm ve Kadın Hareketi. Sayı: 58 Bahar 2009, 245.
- ŞANLI, A. S. Türkiye’de Kadın Mücadelesi ve Demokrasi. In Third International Philosophy Congress(p. 97).
- ERGÜN, Y., GÜLER, B. & TANYER, İ (2010) “80 Sonrası Türkiye’de Kadın Hareketi” Kurtuluş. 6(1): 47-56.
- SAYGILIGİL, F. (2016). Medya ve Toplumsal Cinsiyet. Toplumsal Cinsiyet Tartışmaları. (2) içinde(163-183). Ankara. Dipnot Yayınevi.
- ÖRNEK, S. (2015). ABD’de Kadın Haklarının Gelişimi.
